Nikaragua – ostatni w Ameryce Łacińskiej kodeks karny penalizujący homoseksualizm

Artykuł 204 Kodeksu Karnego definiuje przestępstwo „sodomii” w następujący sposób: „każdy, kto nakłania, promuje, propaguje lub praktykuje w skandalicznej formie stosunki seksualne między osobami tej samej płci, popełnia przestępstwo sodomii i podlega karze od jednego do trzech lat więzienia”. Użyte w artykule 204 pojęcia są na tyle ogólne i nieprecyzyjne, że można by na ich podstawie karać za działania takiej, jak obrona praw gejów i lesbijek, udzielanie informacji dotyczących zdrowia reprodukcyjnego i bezpiecznego seksu, a także stosunki seksualne, które nie byłyby karalne, gdyby dokonywały ich osoby różnej płci. Według informacji Amnesty International, jak dotąd nikt nie został oskarżony z artykułu 204.

 

Artykuł 204 dopuszcza arbitralne i nadmierne ograniczanie wolności słowa i ekspresji, stoi zatem w sprzeczności z artykułem 19 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych oraz z artykułem 13 Amerykańskiej Konwencji Praw Człowieka. Ponadto, zezwalając na karanie dorosłych osób za dobrowolne stosunki seksualne, odbywane prywatnie, artykuł 204 narusza prawo do prywatności, zagwarantowane w artykule 17 Paktu i w artykule 11 Konwencji Amerykańskiej.

Wprowadzając arbitralne i nieuzasadnione ograniczenia dotyczące rozwijania, wyrażania i prezentowania orientacji homoseksualnej – ograniczenia, które nie dotyczą orientacji heteroseksualnej – artykuł 204 narusza także zakaz dyskryminacji (wolność od dyskryminacji gwarantowana jest przez artykuł 2 Paktu i artykuł 1 (1) Konwencji Amerykańskiej).

W 1994 roku w sprawie Tooney vs Australia Komitet Praw Człowieka orzekł, że tak zwane „prawa przeciwko sodomii” (sodomy laws) stanowią pogwałcenie prawa do prywatności oraz wolności od dyskryminacji, a także, że zakaz dyskryminacji zawarty w Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych należy rozumieć jako odnoszący się także do dyskryminacji ze względu na orientację.

Władze Nikaragui twierdzą, że normy prawa międzynarodowego, przywoływane jako argument przeciwko artykułowi 204, „są nieistotne, albowiem u ich podstawy stoi system wartości odmienny od tego, który przeważa w naszym społeczeństwie” (oświadczenie Przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego wygłoszone w Sądzie Najwyższym).

 

Amnesty International uznaje osoby, prześladowane lub więzione jedynie ze względu na orientację seksualną lub za odbywanie stosunków homoseksualnych, które nie byłyby karalne, gdyby dokonywały ich osoby różnej płci, są więźniami sumienia.

 

Tło sprawy

11 czerwca 1992 roku Zgromadzenie Narodowe w Nikaragui przyjęło szereg poprawek do Kodeksu Karnego, dotyczących przestępstw na tle seksualnym. Artykuł 204 Kodeksu Karnego w zmienionej wersji wprowadza przestępstwo określone jako „a sodomya” i zastępuje artykuł 205 dawnego Kodeksu Karnego, którego zalecenia odnosiły się do aktów homoseksualnych odbywających się publicznie, pod przymusem, lub z wykorzystaniem nieletnich.

Ustawa wprowadzająca te poprawki została w lipcu tego samego roku podpisana przez prezydent Violet Chamorro; nowe prawo weszło w życie we wrześniu 1992 roku.

W październiku 1992 roku grupa prawników, razem z działaczami i działaczkami gejowskich i lesbijskich organizacji oraz innymi obywatelami, wniosła sprawę do Sądu Najwyższego, uznając nowe prawo za sprzeczne z konstytucją. W uzasadnieniu wykazano, że artykuł 204 nowego Kodeksu Karnego łamie 12 spośród praw zapisanych w konstytucji Nikaragui, w tym prawo do prywatności, swobodę ekspresji oraz zasadę równości wobec prawa, a także, że jest sprzeczny ze międzynarodowymi standardami ochrony praw człowieka.

W marcu 1994 roku Sąd Najwyższy orzekł, że artykuł 204 nie łamie żadnego z konstytucyjnych praw.

 

Zalecane działania:

Napisz list, wzywając władze Nikaragui do zniesienia artykułu 204 Kodeksu Karnego, jako niezgodnego z międzynarodowymi standardami ochrony praw człowieka.

 

Wyślij list do:

Najbliższej ambasady Republiki Nikaragui:

 

Ambasada Republiki Nikaragui
Ebendorferstrasse 10/3/12, A-1010 Wien
tel. (0-0 43 1) 403 18 38; fax (0-0 43 1) 403 27 52
e-mail:
[email protected]   

 

Kopię listu wyślij do:

Centro para la Educacion y Prevencion del SIDA (CEPRESI) E-mail: [email protected]