Program:
Prelekcja nt. łamania praw człowieka w Chinach
Filmy:
Egzekucje w Chinach, Raport Sky News (2007)
Wywiad z Albertem Ho, Prezesem Human Rights In China (HRIC) (2007)
-Prisoners in Freedom City- autobiograficzny film dokumentalny Hu Jia i Zeng Jinyan. (2006)
Przerwa
Egzekucje w Chinach. Raport Sky News.
-Nikt nam nie powiedział, że wykonano na nim karę śmierci-. To słowa Nie Shue – matki Nie Shubina 20-latka niesłusznie oskarżonego o gwałt i morderstwo, przetrzymywanego przez trzy lata w więzieniu bez możności widzenia się z rodziną.
Po straceniu Nie Shubina do dokonania zbrodni, o którą był oskarżony przyznał się inny mężczyzna.
Mimo iż to, co dzieje się w chińskim systemie karnym otacza zmowa milczenia, reporter Sky News Dominic Waghorn ustalił, że rok rocznie w Chinach wykonuje się od 3,500 do 10,000 egzekucji. Ich ilość spowodowała, że stworzono nowe metody zabijania. Broszura zdobyta przez Sky News ujawnia szczegóły działania nowych Chińskich -autobusów śmierci-, wyposażonych w sprzęt do śmiertelnych zastrzyków.
Wywiad z Albertem Ho Chun-yan, prezesem organizacji Human Rights In China (HRIC), sekretarzem generalnym The Hong Kong Alliance in Support of Patriotic Democratic Movements in China, organizacji działającej na rzecz ruchów demokratycznych w Chinach, przewodniczącym Partii Demokratycznej w Hong Kongu.
Albert Ho opowiada o łamaniu praw człowieka w Chinach, o trudnej sytuacji aktywistów, o cenzurze i kontroli Internetu. Zwraca naszą uwagę na karygodne postępowanie firmy Yahoo!, która przekazując władzom chińskim dane personalne Shi Tao, przyczyniła się do aresztowania i skazania aktywisty na 10 lat więzienia za wysłanie przez Internet notatki o sterowaniu mediami w czasie obchodów upamiętniających masakrę na placu Tiananmen.
-Prisoners in Freedom City- to film dokumentalny nakręcony przez Hu Jia i jego żonę Zeng Jinyan, w czasie siedmiomiesięcznego aresztu domowego, na jaki skazano tego chińskiego obrońcę praw człowieka w czasie od sierpnia 2006 do marca 2007r. Dokument ten nie jest typowym filmem studyjnym. Został nakręcony przez Hu i Zeng amatorską kamerą cyfrową.
Jak ironicznie by to nie zabrzmiało – -Freedom City- to nazwa osiedla, na jakim w tym okresie mieszkała para.
Zeng, jest 24- letnią następczynią protestujących, którzy w 1989r. zatrzymywali kolumnę czołgów w Tiananmen. Gdy jej mąż został zatrzymany przez Chiński rząd, zaczęła pisać bloga, w którym opisywała swe doświadczenia i opresje jakie spotkały ją ze strony tajnej policji. Dostęp do jej bloga został w Chinach zablokowany, a ona i jej mąż byli nękani, zastraszani i poddani nieustannemu nadzorowi policyjnemu.
Magazyn Time określił ją mianem jednej ze stu najbardziej wpływowych osób na świecie.
Według oświadczeń policji sprawa Hu Jia i Zeng Jinyan jest sprawą z zakresu bezpieczeństwa państwowego, jednakże nigdy nie dowiemy się o jakie tajemnice państwowe się rozchodzi. Mimo starań zachodnich mediów o to, by przedstawić go jako -głównego- aktywistę, prawda jest taka, że Hu jest zwykłym człowiekiem, który stał się wyrzutem sumienia dla świata.
Nawet dla swoich sąsiadów był nikim. Jednak dla pewnych sił był niebezpiecznym nikim.
-China blue- reż. Micha X. Peled, Teddy Bear Films (2005)
Film dokumentalny -China Blue- przenosi nas do chińskiej fabryki jeansów, w której 17-letnia Jasmine i jej przyjaciółki próbują przetrzymać ciężkie warunki pracy. Pracując 7 dni w tygodniu, po 18-ście godzin dziennie, zarabiają około 60$ (130zł) miesięcznie. Konfrontacja staje się nieuchronna, gdy właściciel fabryki zawiera umowę z zachodnimi klientami, co zmusza jego nastoletnie pracownice do pracy na okrągło.
Film kręcony potajemnie w Chinach, w trudnych warunkach, pokazuje to czego ani Chiny ani międzynarodowe firmy sprzedaży detalicznej nie chcą ujawniać – jak ubrania, które kupujemy są naprawdę produkowane.
Jest to pierwszy film, który przenikając wnętrze wytwórni zatrudniającej niskopłatnych pracowników, ukazuje sceny nie tylko z samej linii produkcyjnej czy miejsc zamieszkanych przez pracowników, ale także z narad kierownictwa oraz spotkań i negocjacji z zachodnimi klientami.
Film został nagrodzony Amnesty International Human Rights Award. Do tej pory został pokazany na 37 festiwalach w 24 krajach.